Son dönemde yeniden canlanmaya başlayan İslamcılık tartışmalarının işaret ettiği tarihsel geçmişi ile içinden geçmekte olduğumuz dönemsel şartlar arasındaki benzeşmeye pek dikkat etmiyoruz. İslamcılık kavramsallaştırmasından ne anlaşılması gerektiğinden başka tarihsel bir olgu olarak siyasi düşünce tarihinin bir nesnesi olmaya indirgenmesi ile Müslümanların özne olmaktan çıkması arasında tuhaf bir ilişki var gibi geliyor.

İslamcılık tartışmaları etrafında öne sürülen en zıt fikirlerin bile buluşacağı ortak zemin, herhalde her şeyden önce ittihad-ı İslam ana fikri olsa gerek. İslamcılık sadece ittihad-ı İslam fikrinden ibaret olmasa da, ittihad-ı İslam tezi olmadan bu konuyu müzakere etme zemini hiç olamaz.

Ä°slam dünyasının Batılı sömürgeciler tarafından sömürgeleÅŸtirilmeye baÅŸlandığı, Osmanlı binasının temelden sarsılmaya baÅŸladığı dönemde Güney Afrika’dan Java adasına, Türkistan’dan Libya çöllerine kadar karşılık bulan bir çığlık olarak BoÄŸaziçi’nde yankılanan çaÄŸrıydı. Hilafet fikrinin o dönem dünya Müslümanları için anlamının, bugün için tasavvur bile edilemeyecek derinlikte olduÄŸu ortada. Pratikte Ä°slam dünyasının, Osmanlı’nın durumunu ne kadar etkileyebildiÄŸi tartışılabilir ama bugüne kadar süregelen, evrensel boyutu olan, yegane, yerli düşünce olarak görmek gerekir.

Ä°ttihad-ı Ä°slam fikri Abdülhamit tarafından siyasi bir proje olarak sahiplenildiÄŸinde bunun sadece dış saldırılara karşı bir savunma, emperyalistlere karşı sömürgelerindeki Müslümanları bir tehdit, hatta blöf olduÄŸunu düşünmek eksik bir okuma olacaktır. Ä°ttihad-ı Ä°slam aynı zamanda Osmanlı’nın tebaası Müslümanlar-arası çatışma ihtimaline karşı da geliÅŸtirilmiÅŸ bir siyasetti. Özellikle Necef, Basra gibi bugünkü Irak sınırlarındaki Sünni-Åžii gerilimine, hatta hızla yayılan ÅžiileÅŸmeye karşı Osmanlı Hilafeti adına bir tedbir boyutu olduÄŸunu da unutmamak gerek.

‘Ä°slamcılık öldü’ söylemine karşılık tam da bugünlerde Ä°slamcılığın, en azından ittihat fikri etrafında, yeniden diriltilmesi, tahkim edilmesi gereken son derece önemli tarihi bir süreçten geçiyoruz. OrtadoÄŸu önce küresel hegemonların müdahalesiyle kan gölüne çevrildi. Ä°ÅŸgal, yaÄŸma, acı ve kan kokan bir ortamda adeta bölgenin varoluÅŸ kodlarıyla oynandı, kendi varlık gerekçelerine yabancılaşır oldu bölgenin insanı.

Afganistan; Sovyet iÅŸgalinin, Amerikan müdahalesinin periÅŸan ettiÄŸi bir ülke. Irak’ta Amerikan ambargosu ve iÅŸgaliyle bozulan dengeler adeta mezhep savaşı çıkması için dizayn edilmiÅŸ gibi. Bu coÄŸrafyanın aÅŸina olduÄŸu farklılıkları yabancısı olduÄŸu etnik ve sekter savaÅŸa dönüştürmek için, insanlar birbirine kan davası gütsün diye sofistike yöntemler geliÅŸtirildi adeta.

Åžimdilerde iÅŸgal olmaksızın Suriye’de yaÅŸanan iç savaÅŸ, bölgesel etkileriyle birlikte bir mezhep çatışmasına doÄŸru evrilme istidadı gösteriyor. Her gün yüzlerce Müslüman birbirini katlediyor.

Irak’ta son bir ay içinde beÅŸ yüzden fazla insan öldü. Kimin, kimi, niçin katlettiÄŸini sormanın bile anlamını kaybettiÄŸi bir kaos yaÅŸanıyor. BaÄŸdat’ta gün geçmiyor ki masum insanlar pazar yerinde, müminlerin bedenleri camide bombalarla parçalanmasın…

Suriye’de gelinen noktada kimin mazlum, kimin zalim olduÄŸunu bile anlamsızlaÅŸtıracak bir vahÅŸet yaÅŸanıyor. Kudüs’ü kurtarmak ÅŸiarıyla yola çıkan, Sünni, Åžii tüm Müslümanların gönlünde yer edinen Hizbullah, Müslüman kardeÅŸlerine yönelik cephe açıyor.

Muhalifleri özgürlük adına cesaretlendiren ülkeler, milyonlarca silahsız insanı zalim bir diktatörün füzeleri karşısında çaresiz, yalnız bırakıyor. Kendi saltanatlarını, küresel işbirlikçiliklerini sorgulamayan şeyhlikler, tiranlar; güdümlü stratejilerini on binlerin kanı üzerinde inşa edip masum insanları çaresiz bir şekilde gökten yağan füzelerin insafına terk ediyor.

Emperyal projeleri bozmak adına Amerikan stratejisine karşı çıkan İran, akan kanı yüksek stratejik hesaplarına tercih ediyor. Hem bölge ülkeleri ve şeyhlikler hem İran kan siyasetini vicdanlarda masumlaştırmak için mezhep taraftarlığına sığınıyor adeta. Siyonist sömürgeciler tüm bu boğuşmayı zevkle izliyordur. Doğulu ve Batılı güçler küresel politikalarını, rekabetlerini bu kan havuzunda deniyor; mütekebbir halleriyle basiretsiz, bilinçsiz Müslümanların düştüğü duruma bakarak eski günlerin hazzını tadıyor.

Tüm bu yaÅŸanan acı verici insanlık halinden çıkmak, insanları, milletleri, devletleri sarsmak için güçlü bir sese ihtiyacı var Ä°slam dünyasının… Adeta sur üflenircesine inandıkları dini yeniden hatırlatacak, ihtar edecek bir güçlü soluk… Yeniden ittihad-ı Ä°slam vakti. Entelektüel kaygılardan çok daha öncelikli olarak zulmete karşı yeniden kardeÅŸliÄŸe, umuda, ittiad-ı Ä°slam’a çağırma vaktidir.

Ýlgili YazýlarDüşünce, Siyaset